HEP HEP HURRAY!!!!!

Hay sa hinaba haba ng prosisyon sa japan din ang bagsak.
Alam niyo na ibig ko sabihin.
5 am gumising kaming 3 para maghanda,6 am kami imulis papunta sa nyuukan.
9 nag bukas kaya pumasok na kami para hindi kami malate at marami kasing tao.
Dahil nagiiyak si yuina si papa ang nagpasa ng papers para sa akin.

Mainit kasi sa loob kaya si yuina iyak ng iyak.
Tingin ng tingin sa amin yun officer kasi hinubadan ko si yuina g damit kasi pawis na pawis at iyak ng iyak.
Naawa siguro siya kaya lang ayaw niya ipakita sa ibang mga taong makakakita.
Antay kami ng 20 mins simula ng pinasa namin yun papers.
Tinawag yun name ko syempre kabado pero ok lang kasi alam ko na rin ang isasagot ko.
Kinausap kami ng officer nilapag ang nakakagulat ng Dep!
Pirmahan daw namin yun.

Tinginan kami ni papa 5 beses inulit ng officer yun sinabi niya kasi ayaw ko pumirma.
Pero alam ko naman yun mangyayari.
Edi natapos din sa pirmahan.
Pinapasok kami sa isang kwarto bawal kami lumabas kung hindi kinakailangan.
1 hour kami ng hintay.
Then tinawag yun name ko ako lang daw ang pupunta sa isang room,si papa takot na takot.
Pag punta ko sa room kami lang 2 ng officer.
Pinapirmahan niya ako ng mga papers na dapat ko pirmahan.
Explain niya lahat.
After nun pirmahan,pinatawag sa akin yun anak ko at si papa.

Sinabi ng officer na ok na lahat wag ng gagawa ng masama ha.
Then binigay nila yun agimat ko hehehhe.
Syempre si papa ang naka kuha tinignan niya.
Sabi ng officer may tanong pa ba kayo?
Sabi namin wala na po.
Oh sige makakauwi na kayo.
Yes makakauwi na daw kami hehhehe saya diba.
walang kaba kaba.