HISASHIBURI NE!!!

Kamusta naman ang blog ko.
Kala ko mabubura na ang blog ko kasi hindi ako nakakapost kahit once a week.
Ano bang nangyayari sa akin after ko na makuha ang lisensiya ko.
Okay sige kwentohan ko kayo.

Itong november nagtry akong magapply ng trabaho.
Pinaalagaan ko si yuina sa kuya ko.
Inumpisahan kong humingi ng tulong sa timog.
Nanghingi ako ng no. ng broker o nangangailangan ng trabaho.
Sad to say isa lang ang nakuha ko at malayo pa sa bahay ko.

Dahil nasasanay na akong magmaneho, lagi ng iniiwan ni hubby ang kuruma sa akin.
Masakitin rin kasi si yuina kaya ako na ang nagdadala sa kaniya sa doctor kahit na hindi magtaxi.
Pag nakakaluwag ako sa araw inuumpisahan ko naman humanap ng trabaho sa mga kakilala kong nagkakaishiya rin.
Tanong kung may alam silang naghahanap ng trabaho.

Nagpunta na rin ako sa hello work pero wala rin trabaho na gustong tumanggap na ng gaijin.
Nakakainis kasi kung noon madali lang talaga ang makahanap ng trabaho.
Pero ngayon walang wala na.
Isa pa kapag iniinterview nila ako ang unang tanong nila sa akin ay kung may anak ba ako?!
Lagi rin nilang sinasabi na istorbo daw sa trabaho ang may anak.
Kasi kapag nagkakasakit kinakailangan umuwi o magabsent.

Totoo naman!
Kaya lang kasi parang nakakainis talaga!!!! grrrrrrrrr!!!! gusto ko ng tulungan ang family ko pati na si hubby.
Nalaki na si yuina at kaylangan ko ng ipunan ng pang future niya.
Kanina nag try ulit akong tawagan yun no. na bigay sa akin ng tita ko.
Yappa! kodomo iru to komaru datte!.

Ang bad ko kasi noon wala pa akong anak makahawak lang ako ng pera ginagastos ko na.
Ngayon ano ang hirap na ng buhay tapos ngayon pa lang ako kikilos.
Sobrang nakakapanghinayang.
Meron ngang natitira pang kaishiya na pwede kong pasukan kaya lang kimateru na kaylangan mag zangyou araw araw.
Hindi pwede na teiji lang.
Isa pa malayo ang trabaho at medyo mabigat.
Pero kung makapag usap kami ni hubby baka tanggapin ko na alng ang work na yun kahit na ikamamatay ko na para lang sa anak ko at family ko.